Posłuszeństwo Duchowi Świętemu, moc i autorytet, które On daje głoszącemu słowo, natchnienie w procesie przygotowania i głoszenia kazania czy homilii czynią z aktu komunikacji w procesie przepowiadania słowa Bożego akt zbawczy.
Diagnoza stawiana dziś w odniesieniu do ewangelizacji – wielkie zadanie i wielkie zaniedbanie – rodzi pytania co do całej posługi głoszenia dziś i dotyczy w dużej mierze najpierw kaznodziei i jego serca, jego duchowości. Odnowienie wiary szafarzy słowa Bożego jest kluczem do udanej ewangelizacji. Chrzest w Duchu Świętym – fenomen mający swe źródło w Pięćdziesiątnicy Paschalnej – jest ważną drogą posoborowej odnowy Kościoła. Sobór Watykański II przypomniał, że cały Kościół ma naturę charyzmatyczną, tzn. prowadzi działalność uświęcającą nie tylko przez sakramenty i posługi, ale również przez charyzmaty. Kościół rośnie od środka i do środka. „Kościół odmładza się – jak podkreśla Kongregacja Nauki Wiary w liście Iuvenscit Ecclesia – na mocy Ewangelii, a Duch Święty stale go odnawia, budując i prowadząc go poprzez rozmaite dary hierarchiczne i charyzmatyczne”. Autentyczne charyzmaty należy postrzegać jako dary o niezbywalnym znaczeniu dla życia i misji Kościoła. Wymiar charyzmatyczny Kościoła i jego konsekwencje dla przepowiadania słowa Bożego jest przedmiotem niniejszego artykułu.
Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym to oficjalne pismo formacyjne Katolickiej Odnowy w Polsce.
Odwiedzając różne wspólnoty z całej Polski, usłyszeć można odmieniane przez wszystkie przypadki słowo „kryzys”. Odnowa jest w kryzysie, Kościół kryzysuje etc. Ironizując, można by powiedzieć, że tego typu zwroty padają ostatnio w Odnowie równie często, co: „Przyjdź, Duchu Święty!”
